عوارض پیلینگ شیمیایی

عوارض پیلینگ شیمیایی

عوارض پیلینگ شیمیایی ازکتاب complication in dermatologic surgery

 

مقدمه
باوجودیکه پیلینگ شیمیایی برای بیش از نیم قرن است که یک تکنیک مطمئن و موثر برای جوان سازی پوست به حساب میاید، اما عوارض جانبی متعددی نیز در این تکنیک وجود دارد. اغلب اوقات درصورتیکه پزشک معالج دارای درک کاملی از فارماکوکینتیک مربوط به chemical wounding بر روی تیپهای مختلف پوست صورت و عمقchemical wounding ناشی از مواد شیمیایی داشته باشد این عوارض قابل جبران است. هر عامل پیلینگ از یک مکانیزم خاص جهت تخریب و التهاب پوست برخوردار است و پزشک متخصص باید دانش کافی درباره این مسئله را داشته باشد که چه عواملی مطلوب ترین حالت را بر روی تیپ پوستی خاص و ضایعه پوستی ایجاد می کند. تمام این داده ها در مقاله ای تحت عنوان "بدانید از این عوامل چگونه استفاده کنید"برای پزشکان چاپ و منتشر شده است. زمانی که محلول های پیل بیش از حد استفاده شودو یا به طرز نامناسب و غیر سازگار با تیپ پوستی مورد مصرف قرار بگیرد عوارض جدی بیمار را تهدید خواهد کرد. در صورتیکه فرایند پیلینگ کامل شود بهبود و رشد مجدد پوست جدید در محیطی کنترل شده آغاز می گردد. محیطی که در آن عوامل زیان بار و مضر مثل تروما، آلرژی و عفونت می توانند باعث عوارض جدی گردند.ایجاداسکار آخرین عارضه نرمالی است که پیش می آید. این عارضه را می توان با نظارت دقیق و پیگیری در طول فرایند بهبودی و دخالت در هدایت مجدد پوست در جهت بهبودی از میان برد.

اشتباهاتی که منجر به بروز عوارض بعد از پیلنگ می شوندناشی از انتخاب پیل غلط برای بیمار، در مرحله قبل از عمل، حین عمل و بعد از عمل می باشد.
معمول ترین پیامد ممکن، نارضایتی بیمار از فرایند کار است. این امر را می توان با آنالیز دقیق مشکلات بیمار و تصمیم گیری درباره انتخاب صحیح پیل خاص و سازگار با پوست در فرایند درمان از بین برد .بهترین راهکار ممکن این است، که آینه ای به دست بیمار بدهیم و به او اجازه دهیم تا مشکلات خاصی که از آن رنج می برند را به ما نشان دهد. این مشکلات می تواندشامل چین و چروک های پوست، رنگ و بافت پوست باشد که همگی مستلزم استفاده از پیل های شیمیایی عمیق تا مدیوم است. هر چند ممکن است حجمشان آنقدر کم باشد که کاربرد فیلر بیشتر از پیل نیاز باشد. پزشک باید تشخیص دهد چه پیلی برای دستیابی به مطلوب ترین نتیجه، کارآمدتر است. استفاده مکرر از پیل های شیمیایی نازک، می تواند موجب تغییر پیگمنت های پوست گردد و هیچ تغییر مشخصی بر rhytids که نیاز به استفاده از پیل های عمیق و مدیوم دارند نداشته باشد. پزشک باید به ریسک های خاص بیمار در بروز عوارض خاص نیز توجه داشته باشد. مثل هایپوپیگمنتاسیون و هایپرپیگمنتاسیون پوست تیره و یا احتمال بروز اسکار در پوستی که اشعه به آن تابیده شده ویا در طول مرحله isotertinontherapy (در طی زمان درمان با راکوتان). chemical20peel1
اگر برای حل مشکل بیمار، یک پیل مدیوم و یا عمیق انتخاب شود،پزشک باید مدت زمان استراحت بیمار در طول مرحله درمان، توانایی وی در مراقبت از زخم (wound) پس از عمل به مدت 7 تا 14 روز و مقابله با عوارض احتمالی مثل اریتم و حساسیت پوستی را در بیمار مورد ارزیابی و سنجش قرار دهد.انتخاب درست، منجر به نتیجه مطلوب و رضایت بیمار می گردد و انتخاب غلط می تواند باعث بروز عوارض پوستی گردد که هم قابل جبران و هم غیر قابل جبران است و بیمار را ناخرسند می کند.
به طور کلی، پیل های شیمیایی لایت، عوارض کمتری نسبت به دیگر پیل ها دارد.این پیل ها معمولاً فرایندهای موسوم به "lunch time" هستند که اپیدرم های بالایی را با حداقل التهاب در لایه درم ،پوسته پوسته می کند (exfoliate).روند بهبودی معمولاً 1 تا 3 روز طول می کشد. مشکلات نامناسب دیگری نیز ممکن است اتفاق بیفتد که به علت over coating تری کلرو استیک اسید دوز پایین (TCA) و رها سازی گلیگولیک اسید در محل برای دراز مدت و یا defatting چربی زدایی پوست قبل از پیلینگ، صورت می گیرد. این مسئله ممکن است منجر به ایجاد ادم، اریتم طولانی مدت، درد بیش از حد و پوسته پوسته شدنexfoliation طولانی و هیلینگ (healing) شود. هیلینگ طولانی همچنین می تواند منجر به بروز هایپرپیگمنتاسیون و یا حتی اسکارینگ گردد. متخصصان پوست باید به طور خاص نسبت به آن دسته از بیمارانی که پوست های حساس مثل atopics دارند و یا بیمارانی که دارای برنامه ریزی های منظم exfoliating هستند و یا از رتینوئیدretinoid و یا دیگر برنامه های مراقبتی پوستی استفاده می کنند که ممکن است stratum corneume را نازک سازد، توجه ویژه نشان دهند. اکثر این مشکلات با محافظت از پوست، bland emollients و درمان مناسب از جمله Topical corricosteroids و bleaching agents قابل جبران است. انتظارات برآورده نشده، بیشترین عارضه استفاده از پیل های لایت است!!!!.
ema-blog-jessner-peel-process1پیل های شیمیایی مدیوم و عمیق deep باعث تخریب عمیق اپیدرم پوست به همراه نکروز نسبی و التهاب سطوح مختلف می شوند. overcoating باTCA 35% درصدیا پیل های ترکیبی TCA می تواند باعث شود که پیل مدیوم در سطح عمیق تری عمل کند و باعث آغاز فرایند تخریب پوست و به طور بالقوه اسکارینگ شود. با وجودیکه معمول ترین عوارض پیلینگ، هایپرپیگمنتاسیون است که می تواند یک هفته و یا تا 3 ماه طول بکشد، اما باز بسته به تیپ پوستی و مراقبت های بعد از عمل، این روند متفاوت خواهد بود. برای پیل های مدیوم و عمیق باید راهکارهای جدی تر جراحی در نظر گرفته شود و شایسته است مشاوره های قبل از عمل بیشتری صورت پذیرد و رضایت کامل بیمار از درک شرایط بعد از عمل و نتایج آن بدست آید. عوارض تمامی این راهکارها در کنار یکدیگر مد نظر قرار خواهند گرفت.
تشخیص صحیح یک عارضه از مجموعه عوارض جانبی پیش بینی شده در مورد پیلینگ شیمیایی بسیار حائز اهمیت است. برای مثال، پیل های شیمیایی مدیوم و عمیق ، معمولاً عوارضی چون اریتم موقت پوست، برافروختگی، درجه حرارت بالای پوست،خارش، ادم، milia formation و آکنه را به همراه دارند. این عوارض به همراه شکل گیری پوست جدید رخ می دهند و باید قبل از عمل به درستی هدایت و کنترل شوند. بنابراین وجود این علائم ظاهری به عنوان زنگ خطری برای بیمار نخواهد بود. اطمینان خاطر بیمار از این جهت معمولاً لازم است چرا که این مشکلات بعد از عمل به مرور زمان از بین میروند.

عوارض جانبی
تغییرات پیگمانتاسیون
پیلینگ شیمیایی باعث ایجاد تغییر مطلوب یگمنت های پوست مثل لایتینگ نامنظم dyschromiaمی شود اما این تغییرات باید در تمام نواحی صورت یکنواخت و یکدست باشد. چربی زدایی (degreasing) نابرابر یا استفاده نابرابر از پیل ها نه تنها بر نتایج پیلینگ تاثیر متفاوت می گذارد، بلکه باعث ایجاد pigmentary streaking در لاین پیگمنت های محدوده اطراف چشم،لب و یا حتی مرز چانه با قسمت گردن که پیلینگ نشده، می گردد.
عارضه ای مثل هایپرپیگمنتاسیون یا هایپوپیگمنتاسیون می تواند بعد از استفاده از هر پیل عمیق بروز پیدا کند، اما این پیل ها می تواند مشکلات بزرگتری نیز ایجاد کنند. به طور کلی، پوست های روشن (پوست Fitzpatrick تیپ 1-3 ) دارای ریسک کمتری هستند. تیپ پوستی4 تا 6 باید با احتیاط مورد عمل قرار گیرند. در تیپ پوستی5 می تواند از پیل های مدیوم تا عمیق استفاده کند، اما این امر ممکن است منجر به بروز هایپرپیگمنتاسیون شود که نیاز به درمان طولانی برای برگشت به حالت اول خود دارد. درمان شامل:images1
1- استفاده از یک ماده سفید کننده مانند hydroquinone 4-8%
2- استفاده از ریتونیک اسیدها- برای پوسته پوسته شدن پیگمنت
3- استفاده از کورتیکوستروئیدهای ملایم- با قدرت 4 یا 5
4- استفاده از پیلینگ شیمیایی لایت غیر التهابی مثل سالسیکئکاسید( محلول 20 درصد) یا گلیکوکئک اسید ( 30 تا 40 درصد)
نکات مهم:
* با وجودیکه عارضه هایپرپیگمنتاسیون یا هایپوپیگمنتاسیون بعد از استفاده از پیل های عمیق اتفاق می افتد، اما فرایند عمل پیل های عمیق باعث ایجاد مشکلات بزرگتری در رابطه با تغییر پیگمنت های پوست
می شود.
* به طور کلی، هایپرپیگمنتاسیون، معمولی ترین عارضه استفاده از پیل های سطحی- عمیق و مدیوم- عمیق هستند و هایپوپیگمنتاسیون به طور معمول، پس از استفاده از پیل های عمیق مثل فنول و laser resurfacing می باشد.
* درمان هایپرپیگمنتاسیون باید مستقیماً بعد از راپیتلیزاسیون آغاز شود و برای تقریباً 4 تا 6 هفته ادامه یافته و کامل شود. مهم تر اینکه بیمار باید از کرم های ضد آفتاب استفاده کرده و برای 3 تا 6 ماه از نور شدید آفتاب پرهیز کند.
* دیگر فاکتورهایی که بعد از انجام پیلینگ شیمیایی باعث بروز هایپرپیگمنتاسیون میشوند شامل : قرص های ضد بارداری، استروژن های خوراکی، داروهای فتوسنتزینگ، استروئیدها، قرارگیری زیاد در معرض نور خورشید tanning bed exposure.
* بروز هایپرپیگمنتاسیون طولانی مدت و یا مداوم می تواند نتیجه استفاده از پلینگ عمیق و یا resurfacing در تیپ های پوست تیره تر تیپ 4-6 پوست Fitzpatrick باشد
* آخرین عارضه متداول در عوارض ناشی از پیلینگ اسکارینگ می باشد.اسکار ها را می توان به 3 گروه تقسیم بندی کرد:
textural، آترونیک/هایپوپیگمنته و قابل انقباض contractile
به طور کلی هایپرپیگمنتاسیون بعد از استفاده از پیل های سوپرفیشیال و مدیوم-عمیق متداول تر است و هایپرپیگمنتاسیون بعد از استفاده از پیل های عمیق و همراه با فنول و resurfacing لیزری صورت می پذیرد. هایپرپیگمنتاسیون می تواند به طور معمول بعد از کمترین زمان قرارگیری در معرض نور خورشید در طول مرحله اریتماتیک بهبودی نیز اتفاق بیفتد. این فرایند معمولاً به مواد سفید کننده، تری تینوئین کورتیکوستروئیدها و کرم های ضد آفتاب خیلی خوب واکنش نشان میدهد. درمان هایپرپیگمنتاسیون باید در تیپ های پوستی مشکوک بلافاصله پس از راپیتلیزاسیون به مدت 4 تا 6 هفته ادامه و کامل شود. استفاده از کرم های ضد آفتاب و پرهیز از قرارگیری در معرض نورخورشید برای 3 تا 6 ماه بعد از عمل بسیار حائز اهمیت است. پیش درمان Pretreatتیپ های پوستی مشکوک 4-6 با هیدروکوئینون به مدت 6 تا 8 هفته قبل از شروع پیلینگ به عنوان یک عامل حفاظت کننده مفید و مثمرثمر است. بعد از آن کرم های سفید کننده برای راپیتلیزاسیون از سر گرفته شود.
دیگر فاکتورهایی که باعث ایجاد هایپرپیگمنتاسیون بعد از پیلینگ میشود، قرص های ضد بارداری، استروژن های خوراکی، داروهای فتوسنتزینگ، استروئیدها،قرارگیری در معرض نورخورشید یا قرار گیری در معرض tanning bed قبل و بعد از پیلینگ. اگر هایپرپیگمنتاسیون بعد از پیلینگ به درمان های معمولی واکنش خوبی نشان نداد، استفاده مکرر از پیل های شیمیایی لایت یا سبک می تواند تا حدی موثر و مفید باشد. لیزرهای انتخابی مثل Q-switch YAG532 و منابع نوری پالسی intense plused light sources می تواند در درمان پیگمنتاسیون مقاوم بعد از عمل و یا برای مشکلات مرتبط با پیگمنتاری است. تا حدی می توان گفت هایپوپیگمنتاسیون یک اتفاق معمولی بعد از پیلینگ است. بهبودی فوتوهای آسیب دیده،اپیدرمهای دی کرومیک muddy complexione را یکنواخت کرده و پوست را به عنوان نتیجه مثبت پیلینگ شیمیایی روشن می کند. بنابراین در مورد پوست های تمیز و مناسب یک پیل شیمیایی مدیوم تا عمیق می تواند ظاهر پوست روشن تر و آسیب دیده قبل از قرار گیری در معرض نور خورشید را به حالت اول برگرداند. در مورد پیلینگ شیمیایی سوپرفیشال و مدیوم تا عمیق، بهبودی اپیدرم و ملانین های حاوی آن به طور موقت پوست را روشن میسازد اما رنگ پوست دوباره با تغییر ملانوسیت ها از ترکیب های pilosebaceous بر می گردد. این کار به ویژه در پوست های تیپ IV تا VI پدیدار می شود. در واقع، ریسک هایپرپیگمنتاسیون فعال شده در تیپ پوست های تیره تر بیشتر از هایپوپیگمنتاسیون طولانی شده است. هایپوپیگمنتاسیون مداوم و یا طولانی مدت می تواند نتیجه پیلینگ عمیق یا resurfacing در پوست های تیره ترباشد. این مسئله در مورد پیل های فنول تهاجمی و taped نیز صحت دارد که می تواند منابع ملانوسیت ها را در pilosebaceous از بین برد، این منابع برای resurface سازی اپیدرم مورد نیاز است. آنان میتوانند همچنین اثر تخریبی فنول با عمق زیاد را بر روی ملانوسیت ها داشته باشند. به این نتیجه رسیده است که این یک نتیجه مستقیم از جراحت عمیق است که می تواند بعد از ablative laser resurfacing دیده شود.
پوست دارای ظاهری alabaster و یا پلاستیکی در رابطه با پیلینگ عمیق است که به علت ویرانی و تخریب درم پاپیلاری (papillary) در طول هایپوپیگمنتاسیون بدست آمده است. اگر چه این یکی از عوارض جانبی قابل قبول از پیلینگ فنول عمیق در دهه گذشته به حساب میامد اما این مسئله مدت زمان زیادی توسط بیمار تحمل نمیشود و باید از resurfacing این عمق پوست جلوگیری بعمل آید.
اسکار آخرین نتیجه معمول و متداول عوارض پیلینگ است. عواملی که این عارضه را به وجود میاورند چندگانه است و در حال افزایش است. آنان میتوانند به صورت ذاتی،مربوط به عمل و یا بعد از عمل طبقه بندی شوند. اسکارها نیز میتواند به 3 تیپ تقسیم بندی شود که براساس میزان شدت آنان میباشد.
1- اسکارهای بافتی ( ablation -(texturalساختار پوست سوپرفیشیال
2- اسکارهای آترونیک و هایپوپیگمنته– تخریب درمال بالایه (فوقانی)
3- اسکارهای کانتراکتیل contractile- نتیجه جراحت full-thickness
images3این تنوع خاص اسکار بستگی به عمقwound injury، ناحیه تحت درمان، و عوامل ایجاد کننده عارضه بعد از عمل از جمله عفونت تروما یا آلرژی دارد.
تغییرات بافتی مثل روزنه های بزرگ شده (enlarged pores) را میتوان بعد از استفاده پیل های مدیوم تا عمیق مشاهده کرد که مرتبط با التهاب زیاد درم papillary،پهن شدن روزنه خارج از سطح پوست،(widening the pore exit to the skin surface) می باشد.
آتروفی و هایپوپیگمنتاسیون با کنتورcontour) نامنظم یک wound را مشخص می کند که از طریق آسیب mid درمیس ایجاد شده اندو این در حالی است که کانتراکتیل یا pulling scars دارای جراحت های درمال full-thickness با اسکارینگدرمال عمیق هستند. این امر منجر به دفورمیتی های نامناسب مثل lid ectropion و یا تغییر شکل لب و nasal alar می گردد.
مداخلات اولیه در عوامل بهبودی بعد از عمل می تواند مانع از ایجاد بعضی اسکارها شود.

عوارض بعد از عمل
نکات مهم
* عفونت یک عامل بروزعارضه بعد از عمل پیلینگ شیمیایی است، چرا که پوست درمان شده آسیب دیده و حساس تر است.
* دبریدمان نامناسب نکروز و بافت مرده پوست و استفاده از پمادهای occlusive (انسدادی) منجر به رشد باکتری و عفونت قارچی می شود.
* شیوع ویروس ساده تبخال(Herps simplex viruse (HSV) می تواند به وسیله فرایندپیلینگ شیمیایی آغاز شود. درمان پروفیلاکتیک برای همه بیماران پیلینگ مدیوم-عمیق و عمیق تر پیشنهاد میشود و این علیرغم داشتن پیشینه پزشکی منفی نسبت به شیوع ویروس ها است.
* فرایند بهبودی به تاخیر افتاده در جراحت ها (wound) و اریتم مقاوم در بیمار از دیگر عوارض بعد از عمل پیلینگ است.
مرحله ساخت بافت طولانی مدت گرانولیشن tissue می تواند علامت بروز حتمی اسکارینگ باشد، بنابراین پزشک متخصص باید سریع درمان را شروع کند تا مرحله راپیتلیزاسیون (ساخت بافت پوششی) و بهبودی مناسب کامل شود.

جدول 1-12 ریسک های اسکارینگ
اسکارینگ ذاتی اسکارینگ عمل اسکارینگ بعد از عمل
در طول مدت دوره بعد از عمل و بهبودی جراحت ها، پوست آسیب دیده نسبت به عفونت حساس است. عواملی که میتوان به عفونت های ویروسی و باکتریایی نسبت داد، دبریدمان نامناسب نکروز و بافت مرده پوست که میتواند تبدیل به یک محیط کشت مناسب جهت باکتریها شود و همچنین پمادهای انسدادی مثل مرطوب کننده ها و چرب کننده های پوست، مواد معدنی و چربی های گیاهی مورد استفاده در طول دوره بهبودی می تواند باعث رشد پاتوژن هایی چون strepotococcus( استرپتوکوک) staphylococcus( اورئوس) ، pseudomona( سود وموناس) گردد.
دبریدمان ظریف و منظم بافت نکروزی و پمادهایی که از محلول های اسیدی 1/4 درصدی اسید استیک (یک قاشق سوپخوری سرکه سفید در 1 لیتر آب گرم) تشکیل شده اند، برای تقویت مراحل عادی بهبودی بعد از عمل لازم و ضروری میباشد. این مراحل شامل (granulation)، راپیتلیزاسیون ( ساخت بافت پوششی) و فیبروپلاسیا( fibroplasias) است. آنتی بیوتیک های سیستمیک معمولاً در دوره بهبودی open با دبریدمان مناسب لازم نمی باشند، بنابراین عفونت باکتریایی اگر بهداشت مناسب رعایت شود،بندرت اتفاق می افتد. مرطوب نگه داشتن پوست بعد از عمل و نظارت دقیق پزشک عامل مهم به شمار میرود. این مسئله برای پزشک حائز اهمیت است که بیمار را به طور منظم ویزیت کند تا هر نوع علامت از عفونت اولیه باکتریایی را تشخیص داده و ترشح و اگزودادا را در محیط کشت قرار داده و بیمار را تحت درمان آنتوبیوتیکی مناسب قرار دهد(درخواست اسمیر و کشت از ترشحات قبل از شروع آنتی بیوتیک وسیع الطیف مناسب).
اگر عفونت تشخیص داده نشود و بدون درمان باقی بماند، منجر میشود روند بهبودی جراحات به تعویق افتاده و نهایتاً اسکارینگ انجام گیرد.
عفونت کاندیدامعمولا بعد از مرحله بهبودی occlusive بدون دبریدمان، است که بیمار در حال گرفتن آنتی بیوتیک سیستمیک است و رشد بیش از حد قارچ باید به طور تهاجمی با Soak(مثلا با محلول 1% اسید استیک) و دبریدمان به علاوه کتوکونازول و فلوکونازول خوراکی درمان شود.
انتشار ویروس های ساده تبخال (Herps) میتواند ناشی از تروما که به وسیله پیل شیمیایی ایجاد شده، باشد. انتشار ویروس ساده تبخال (Hsvi) برای آن دسته از بیمارانیایجاد می شود که نیاز به درمان پروفیلاکتیک دارند.
از آنجاییکه بسیاری از بیماران حتی اگر ویروس Hsv داشته باشند هم خود خبر ندارند، بهتر است اگر از پیل های مدیوم-عمیق و عمیق تر استفاده می کنند را تحت درمان پروفیلاکتیک قرار دهیم،درمان به صورت خوراکی و valaciclovir 500 میلی گرم 2 بار در روز برای 10 تا 14 روز است.
اگر عفونت ساده تبخال در طول مرحله بعد از عمل اتفاق بیفتد، عفونت وزیکولی می تواند در کل منطقه پیلینگ شده پخش شده و همین امر پتانسیل ایجاد نتایج مخرب و اسکارینگ را به همراه دارد. تاول به ندرت بر روی پوست denuded (برهنه) اتفاق می افتد، اما آغاز درد در وسط دوره بهبودی معمولی یک علامت کلاسیک برای عفونت HSV است و باید درمان تهاجمی و آنتی ویروسی آغاز شودvalaciclovir 500 میلی گرم q.i.dیا.t.i.d
دوره بهبودی طولانی شده و اریتم مقاوم از دیگر عوارضی است که تشخیص آن در دوره اولیه پس از درمان بسیار حائز اهمیت میباشد. این عارضه می تواند در طول هفته دوم پیلینگ عمیق و مدیوم ایجاد شده و برای هفته ها ادامه یابد. مرحله گرانولیشن طولانی شده ،محرکی برای اسکارینگ است و باید به صورت تهاجمی تحت درمان قرار گیرد تا مرحله بهبودی
راپیتلیزاسیون کامل شود. درمان تجربی آنتی میکروبیال جهت پوشش دهی امکان شیوع باکتری، عفونت قارچی و هرپتیک تا زمانی که نتایج کشف قابل دستیابی باشد میتواند شروع شود.استفاده از یک غشاء بیوسنتزی مثل vigilon میتواند یک درمان انتخابی باشد.

اریتم مقاوم
نکات مهم
1- درجه و گستره اریتم بستگی به عمق جراحت و نوع فرایند پیلینگ دارد. عمل لیزردرمانی همیشه یک دوره طولانیتری از اریتم پوست بهمراه دارد که البته این مدت در مقایسه با عمل پیلینگ شیمیایی است.
2- پیل های سوپرفیشیال (سطحی) باعث ایجاد اریتمی برای چند روز میشودپیل های مدیوم تا عمیق اریتم را 3-2 هفته ایجاد می کنند و پیل های عمیق ممکن است اریتم را 4 تا 6 هفته داشته باشند، هر نوع قرمزی پوست که خارج از این چارچوب زمان بندی بود را میتوان تحت عنوان اریتم مقاوم نام برد.
3- اریتمای مقاوم می تواند همراه با خارش طولانی مدت، سوزش پوست، احساس سوزش روی پوست و نامنظمی در بافت پوست باشد.
4- اریتم مقاوم می تواند علامت ایجاد گسترش یک اسکار باشد
5- درمان اریتم مقاوم باید بر حفاظت از پوست در برابر عوامل تحریک کننده و استفاده از مواد ضد التهابی کورتیکوستروئیدی (تاپیکال یا سیستمیک) تاکیده داشته باشد. اگر ناحیه اریتمای پوست شروع به سفت شدن و بی حس شدن کرد میتواند علامت آغاز شکل گیری اسکار باشد. بنابراین درمان باید شامل کورتیکوستروئیدهای intralesional در نواحی سفت شده همراه با استروئیدهای تاپیکال در نواحی مجاور باشد تا از شکل گیری اسکار جلوگیری شود.Plused dye laser نیز میتواند برای درمان موفقیت آمیز اسکار باشد. تمامی بیماران تحت درمان با این روش های متداول دارای درجه ای از اریتم پوستی بعد از عمل و برای یک دوره محدود هستند. میزان گستردگی و درجه این قرمزی بستگی به عمق جراحت و نوع روش به کار رفته دارد. لیزر درمانی همیشه دوره طولانی تری از اریتمای پوستی را نسبته به پیلینگ شیمیایی در پی دارد. باوجودیکه پیل های سوپرفیشال (سطحی) فقط برای چند روز اریتمای پوستی ایجاد می کنند اما پیل های مدیوم- عمیق به طور نرمال برای 2 تا 3 هفته اریتمای پوستی به وجود میاورند و پیل های عمیق هم اریتمای پوست را برای 4 تا 6 هفته نگه میدارند. این قرمزی پوست خارج از زمان بندی ذکر شده را اریتمای مقاوم می نامند که میتواند یک علامت هشدار برای پزشک محسوب شود. اریتمای مقاوم همراه با خارش طولانی مدت سوختگی احساس سوزش و نامنظمی در بافت پوست است. این فرایند می تواند به عوامل تاپیکال مثل آلرژی نسبت به پمادهای آنتی بیوتیک یا سوزش ناشی از لانولین استفاده از مواد آرایشی و یا کرم های مرطوب کننده و یا رتینوئیدها حساسیت نشان دهد. همچنین میتواند علامت پوست حساس سرشتی مثل درماتیت های آتوپیک، درماتیت های سبوره یا روزاسه باشد. جراح باید تلاش کند تا به درستی هر عاملی را که به این مسئله مربوط است تشخیص داده و آن را افتراق دهد. این امر بسیار حائز اهمیت است چرا که اریتمای مقاوم می تواند علامت گسترش اسکار نیز باشد.
در درمان اریتمای مقاوم باید تاکید بر محافظت از پوست در برابر مواد مضر و آسیب زا و همچنین استفاده از مواد ضد التهابی کورتیکوستروئیدی ( تاپیکال یا سیستمیک) باشد. اگر محدود اریتم پوست شروع به سفت شدگی و بی حسی کرد، میتواند علامت شکل گیری یک اسکار باشد درمان باید شامل کورتیکوستروئیدهای interalesional (5/2 یا 5 میلی گرم درصد تریامسینولون استونید) در محدود سفت شده پوست به همراه استروئیدهای تاپیکال به عنوان یک درمان کمکی باشد اگر اسکار خیلی زود تحت درمان قرار گیرد میتواند اصلاح و ترمیم شود. درمان زخم های ناشی از اریتمای پوست شامل کورتیکوستروئیدهای interalesional کورتیکوستروئیدهای تاپیکال زیر ورقه های مسدود سیکیلونی و درمان plused dye laser است. در بسیاری از موارد مرحله فیبرو پلازی اولیه که ناشی از سفت شدگی و اریتمای پوست است را می توان ترمیم کرد و از بروز نتایج نهایی شکل گیری scar و بد شکلی جلوگیری بعمل آورد.

خلاصه
باوجودیکه پیلینگ نیز همانند دیگر فرایندهای جراحی می تواند منجر به بروز عوارض و نتایج نامطلوب شود اما می توان با استفاده از تکنیک های دقیق، نظارت مداوم و نزدیک از بیمار و مداخلات مناسب پزشکی در هر جا که لازم باشد این موارد را به حداقل رساند. آموزش پزشکی مناسب در انتخاب صحیح بیمار برای این نوع فرایند، اجرای فرایندهای محافظه کارانه و ایمن و برخورداری از درک کامل نسبت به عوارض نامساعد میتواند این اطمینان را به وجود آورد که پیلینگ شیمیایی میتواند همیشه یک فرایند مطمئن و موثر باقی بماند.

خواندن 6923 دفعه
Image

دکتر محمد ایمانی

متخصص پوست ، مو و زیبایی


پزشک: دکتر ایمانی
پرسشگر: Elmertet
تاریخ: دوشنبه, 05 مهر 1395 09:39
وضعیت: پاسخ داده شده

پرسش:
با سلام و خسته نباشید... جناب دکتر از سن 18سالگی در گیر بیماری ویتیلیگو هستم و بالای 60درصد بدنم رو درگیر کرده ولی رنگ لکه ها خیلی سفید نیست که تابلو باشه ...اولین سوالم اینه که این لکه ها مگه رنگ های سفیده کم رنگ پر رنگ داره؟ چون الان رنگشون مثل رنگ پوسته خیلی سفیده فرد عادیه... و دومین سوالم...آیا حقیقت داره در بیمارستان رازی آمپول هایی وجود داره و تزریق میکنن و پوست سفید میشه؟ هزینه اش چقدره؟ممنون لطفا پاسخ بدید

آقاي ساسان سلام

اگر بيماري در حال پيشرفت باشد،نقاط جديد بدن كه تازه دارند رنگدانه از دست مي دهند ولي هنوز روند پيشرفت ادامه دارد،خيلي سفيد نيستند،در خصوص سوال دوم،چنين آمپول و درماني وجود ندارد،بهترين درمان براي شما نور درماني هست .

 

دوست عزیز و گرامی من

زمان بهترین و ارزشمندترین هدیه ای است كه می توان به كسی ارزانی داشت.هنگامی كه برای كسی وقت می گذاریم، قسمتی از زندگی خود را به او میدهیم كه باز پس گرفته نمی شود . باعث خوشحالی و افتخار من است كه برای عزیزی مثل شما وقت می گذارم و امیدوارم كه با راهنماییهای اساتید این رشته واظهار نظر شما عزیزان این سایت آموزشی پر بارتر گردد.

اطلاعات تماس